راز برج های کبوتر در ایران - رنتوتریپ

سازه های بلند در گذشته فقط مخصوص انسان ها نبوده اند، این را برج هایی به نام برج های کبوتر ثابت می نماید که در گذشته برای کبوترها ساخته می شده است. کبوترها نه فقط به خاطر گوشتشان، بلکه به خاطر فضولاتشان مورد اهمیت بوده اند چون از آن، برای بارور کردن زمین های کاشت خیار و ملون استفاده می شده است. فضولات کبوترها به عنوان برترین کود بر ای این زمین ها شناخته شده بوده است و این برج ها هم در آن موقع به همین علت ساخته شده بوده است.

در واقع، برج کبوتر این پرنده ها را جذب خود می نموده است تا در آن آشیان بسازند و فضولات آن ها برداشته گردد. وقتی به این برج ها نگاه می کنیم، سازه های آجری شکل می بینیم که با ترکیبی از گچ و آهک پوشش داده شده است، این برج ها را می توان برترین نمونه خانه های کبوتری در همه جهان دانست.

جالب است بدانید که در اصفهان به تنهایی، حدود 3000 عدد از این برج ها وجود داشته است اما متاسفانه امروزه فقط 300 عدد از آن ها به جای مانده است. یکی ازدلایل کنار گذاشته شدن این برج های دیدنی، استفاده از روش های مدرن و استفاده از کودهای شیمیایی است و همین علت باعث شده است تا این برج ها که یکی از شناسه های ملی هستند، مورد بی مهری قرار بگیرند و به حفظ و نگهدار این آثار ارزشمند، بی توجهی گردد.

برج های کبوتر، معمولا استوانه ای شکل هستند و از گل و خشت خام، گچ و آهک ساخته شده اند. قطر این برج ها از 10 تا 22 متر است و ارتفاعی 18 متری و یا بیشتر دارند و هر کدام از آن ها می توانسته حدود 14000 کبوتر را آشیان بدهد. ورودی های این برج ها کوچک ساخته می شده تا از ورود کبوترهای بزرگ تر مثل شاهین و یا عقاب ها جلوگیری گردد.

قسمت ورودی برج کبوتر از تعداد بسیار زیادی بالکن برای پرنده ها تشکیل شده است. در دوران گذشته، این برج ها هر یک سال یکبار باز می شدند تا فضولات از آن ها برداشته گردد. همانطور که گفته شد از این فضولات برای کوددهی به پای محصولات و زمین ها استفاده می شده است اما این تنها کاربرد آن ها نبوده است. این این مواد در صنعت چرم سازی برای نرم کردن چرم ها استفاده می شده است و علاوه بر این، استفاده از این مواد در ساخت باروت، یکی دیگر از موردهای کاربری آن ها بوده است.

برخی از برج های کبوتر، هنوز هم پرندگان را به خود جذب می نماید و ظاهرا کبرترها هنوز هم این برج ها را مانند خانه خود می دانند…